Kobido, wat "oude manier van schoonheid" betekent, is een combinatie van principes uit de traditionele Aziatische geneeskunde en Shiatsu, die begon in China, maar werd ontwikkeld en geperfectioneerd in Japan.

​

Volgens de legende ontstond Kobido in de 15e eeuw als een therapie om grote samoeraikrijgers te behandelen die terugkeerden van de strijd. Hun gezichten werden gemasseerd om hun geest en geest te kalmeren en zo hun innerlijke kracht te versterken.

​

Een Japanse keizerin merkte dat deze massage niet alleen kalmeerde en hoofdpijn wegnam, maar ook een verhelderend effect had op het gezicht van de krijgers, en zij begon het te gebruiken als schoonheidsbehandeling voor de leden van de keizerlijke familie, en verborg het voor de wereld als een van de grote schoonheidsgeheimen van het Japanse koningshuis, waardoor zij die kostbare porseleinen huid kregen.

​

Eeuwenlang was deze gezichtsmassage een van de favoriete therapieën van Japanse keizerinnen en de techniek werd in het diepste geheim van generatie op generatie doorgegeven, zodat het grootste deel van de Japanse samenleving nog nooit van dit schoonheidsritueel had gehoord.

​

De legende achterwege latend, is de waarheid dat Kobido een voorouderlijke discipline definieert die schoonheid, kunst en gezondheid samenbrengt en wordt uitgevoerd door middel van een gezichtsmassage die grote voordelen biedt aan ons lichaam en onze geest.